30-12-2007

Oud versus nieuw:

We wilden gaan high-tea'en in de stad, maar De Bakkerswinkel zat al vol. Er waren meer mensen op dat idee gekomen. Er waren ook meer mensen op het idee gekomen om de stad in te gaan. Nog nooit had ik zo'n drukte meegemaakt. Behalve dan met Koninginnedag natuurlijk. Verkeersopstoppingen en fietsen met gevaar voor eigen leven. En dat allemaal om gezellig samen te meeten in de stad op een rustig plekje. Rustig? Waar dan?

We hoefden niet eens lang te zoeken, de rust vonden we bij Kapitein Zeppos, een gezellig café-restaurant in de Nes. Daar hoorden we elkaar uit over ons nieuwe werk, dat we naar aanleiding van de reorganisatie op onze gezamelijke oude werk hadden gevonden.

Tweeduizendenzeven mag met stip het jaar van het werk genoemd worden. De eerste maanden van het jaar was ik doodop door een slopende decembermaand. Toen ik was opgekrabbeld kondigde mijn directe collega haar vertrek aan. Voor mij het moment om met solliciteren te beginnen.
Toen zij in mei vaarwel zei, vulde haar vervangster niet alle vrijgekomen uren op, zodat er veel op mijn schouders terecht kwam. Dat kon qua werk, maar leuk was anders.
In juni werd de reorganisatie aangekondigd. 25 Gedwongen ontslagen. Een tijd van onzekerheid met een negatieve sfeer volgde. Met beide had ik moeite. Ik nam daarom het heft in eigen handen en diende na het uitkomen van het sociaal plan ontslag in. In het kantoor van de adjunct-directrice werd mij verteld dat mijn naam niet op de ontslaglijst stond. Mijn baan zou verdwijnen, maar ik zou mogen blijven in een soortgelijke functie. Daar paste ik voor. Mijn ontslag was een feit.

Een andere onzekerheid volgde. Die van een nieuwe baan. Ik wist wat ik wilde, maar het solliciteren viel tegen. Uiteindelijk werd mij half september een nieuwe baan aangeboden en kon ik meteen na mijn einde dienstverband beginnen op een nieuwe plek.

Soms vind ik het nog een beetje gek, zo'n nieuwe baan. Omdat ik niet had verwacht ooit weg te gaan bij mijn oude werkgever. Omdat ik de rigoreuze maatregelen niet had zien aankomen. Het voelt alsof ik een relatie heb verbroken met mijn eerste liefde en een nieuwe liefde heb gevonden. En af en toe het vertrouwen van die oude relatie mis, al weet ik dat ik meer op mijn plek ben in de nieuwe situatie.

Tweeduizendenacht wordt het jaar van de gewenning. Van de verdere ontwikkeling van mezelf op een nieuwe werkplek. Maar dat het leuk is en ik er vertrouwen in heb, staat als een paal boven water.

Gelukkig nieuwjaar voor degenen mét baan, succes in het nieuwe jaar voor degenen zónder baan. En dames, in het nieuwe jaar gaan we wel weer high-tea'en.

29-12-2007

De weg vrijmaken:

Ik kan het iedereen aanraden om met oud & nieuw mensen uit te nodigen. Het huis is namelijk weer blinkend schoon. Alle dingen die ik wilde aanpakken héb ik ook aangepakt. Het voelt als schoon schip maken. Als het vrijmaken van de weg voor 2008.

27-12-2007

Calorieën:

Vanochtend zwom ik in het rustige zwembad de overtollige calorieën er af. Al zal ik daar wel iets langer voor nodig hebben, het was namelijk één groot vreetfestijn de afgelopen weken. Dat ligt natuurlijk vooral aan mezelf. Ik kan ook dingen weigeren, mezelf in de hand houden. Maar dat had ik niet.

Het begon toen ik de snoepautomaat op mijn werk ontdekte. Na twee weken dagelijks een tussendoortje besloot ik er mee te stoppen. Ik was tenslotte geen achttien meer (op die leeftijd at ik elke dag een kitkat, maar fietste ik ook 24 kilometer per dag). Er waren mensen jarig, en de taart was te lekker om af te slaan. Er volgde een sinterklaasborrel met veel te veel lekkers dat ik gretig tot me nam. Collega's staken me aan met warme chocolademelk, iets dat niet alleen in de automaat verkrijgbaar is, maar ook nog door de kerstman werd uitgedeeld. Mét een toefje slagroom. Om over het eten tijdens de kerstdagen zelf maar te zwijgen.

Het went. Veel eten en veel suiker. Sterker nog, het lichaam blijft hunkeren na het eenmaal geproefd te hebben. En ik kon de discipline om te stoppen niet vinden. Terwijl ik wist dat ik me zoveel beter voel zonder al die zoetigheid.

Gister ging het weer goed. Alleen een (overheerlijke) croissant tijdens het ontbijt. En vandaag, tot nu toe, alleen gezonde dingen genuttigd. Dat voelt goed. Nu alleen nog oud & nieuw doorstaan en dan kunnen we weer normaal doen.

24-12-2007

Filmpjus (12):

1. The Shipping News (2001)
Hoe mooi kan drama zijn. Met sterrencast Kevin Spacey, Julianne Moore, Judi Dench en Cate Blanchett. Nooit een fan geweest van Julianne Moore, maar in deze film heeft ze me weten te overtuigen. Kevin Spacey is de drager van de film, die een onhandige sukkel in een ongelukkig huwelijk met kind neerzet. Wanneer zijn vrouw overlijdt, die amper naar hem omkeek, verhuist hij samen met zijn tante naar zijn roots in Newfoundland.

2. He loves me he loves me not (2002)
Met Audrey Tautou die we nog kennen van Amélie. Ik heb nooit begrepen waarom er en masse zo hysterisch enthousiast werd gereageerd op Amélie. Deze film spreekt me bijvoorbeeld veel meer aan. Een verhaal over de liefde, op een originele manier aan de kijker verteld. Welke manier dat is moet u zelf maar ondervinden, anders zou ik nog de opzet onthullen die de film zo goed maakt.

3. Ober (2006)
Ober = Alex van Warmerdam. Hij maakt de film en heeft de film gemaakt. Ik hou van de schrijnende triestheid die Alex van Warmerdam laat zien, met droge humor in een sobere setting. Het verhaal neemt al snel een verrassende wending waar ik erg aan moest wennen, maar de film kan het hebben.

4. Ratatouille (2007)
Ik wil ook zo'n lief ratje dat lekker voor mij kookt!

5. Click (2006)
Click is een soort modern Scrooge-verhaal, namelijk met een afstandsbediening die scènes in je leven kan doorspoelen. Eén klik en hop, het is de volgende dag. Of de volgende week. Of de volgende maand. Of het volgende jaar. Of.. jaren verder? Ai! Nee, natuurlijk gaat dat niet goed. Vermakelijke film met een overduidelijk Hollywood-moraal dat je maar voor lief moet nemen (of niet natuurlijk).

6. Punch-Drunk Love (2002)
Dat ik me niet meer kon herinneren waar deze film over ging is geen goed teken, maar toen ik alle beelden weer voor me zag herinnerde ik me Punch-Drunk Love als een goede film. Wederom met Adam Sandler, die ook in Click de hoofdrol speelde. In Punch-Drunk Love speelt hij een sukkel met zeven (!) zussen die allemaal even gemeen en bemoederend zijn en hem maar al te graag willen koppelen aan een vrouw. Sandler heeft echter zijn oog laten vallen op een mysterieuze vrouw. Lukt het hem haar te veroveren?

7. Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007)
De Harry Potter films zijn voor mij een 'must-see'. Dit keer voor het eerst thuis in plaats van in de bioscoop en daar had ik toch een beetje spijt van. Volgende keer weer gewoon in de bios om iets meer in de film te zitten. Moet toch zeggen dat ik ook deze film toch best leuk vond, al kan de film natuurlijk nooit tippen aan het boek en zijn Daniel Radcliffe en Emma Watson nog steeds niet mijn favoriete acteurs. Gelukkig compenseren de oudere acteurs veel.

8. Saint-Cyr (2000)
Een film met Isabelle Huppert als Madame de Maintenon, (tweede) vrouw van Louis XIV, die een kostschool heeft opgericht voor meisjes uit verarmde adellijke families. Deze jonge meisjes worden gedwongen naar het internaat gebracht en daar tot dames worden opgeleid. De film volgt twee meisjes van jongs af aan tot het moment dat de meeste meisjes het kostschool verlaten om te gaan trouwen. Trage film waarin weinig gebeurt, maar interessant is vanwege de historie van het verhaal. De film is namelijk gebaseerd op de kostschool Saint-Cyr waar Madame de Maintenon de scepter zwaaide.

9. Ghosts of the Abyss (2003)
Wie geïnteresseerd is in de Titanic, mag deze film niet missen. We volgen een aantal Titanic-liefhebbers (waaronder Titanic-regisseur James Cameron en acteur Bill Paxton) die in een speciale mini-duikboot naar de bodem van de zee afdalen om de Titanic van dichtbij te kunnen bekijken. Spannend en eng, want de duikboot moet het zware gewicht van de zee aankunnen. Bovendien is het niet handig om te flippen in de claustrofobische ruimte, want afdalen duurt twee uur. En wat nou als je moet plassen? Maar al dat wordt vergeten wanneer de Titanic voor hun ogen opdoemt. Adembenemend is ze.

10. Nightmares and Dreamscapes: From the Stories of Stephen King: "The End of the Whole Mess" (2006)
Wat zou je doen als je al het geweld op de wereld kon stoppen door een bepaalde stof over de wereld te verspreiden? Een genie durft de stap te nemen, maar kan de gevolgen niet overzien. Die gevolgen worden verteld door zijn broer, een filmmaker. Boeiend voor wie van apocalyptische verhalen houdt, al is deze aflevering wel een beetje traag.

11. Innocence (2004)
Een zesjarig meisje arriveert in een doodskist op een meisjesinternaat. Ze wordt opgevangen door een twaalfjarige, tegen wie ze erg opkijkt. Elke avond gaat zij weg, om 's ochtends weer terug te komen. Ze mag niemand vertellen wat ze doet, ook de kijker krijgt dit niet te zien.
De meisjes krijgen les in ballet en mogen niet van het terrein af. Wie dat toch probeert, is zijn leven niet zeker. En dat kabbelt zo'n twee uur voort. Er gebeurt te weinig, het verhaal verrast amper en kan het beste gezien worden als een surrealistisch fantasieverhaal. Waar ik me overigens wel mee kon vermaken.

12. Picnic at Hanging Rock (1975)
Gebaseerd op een boek van Joan Lindsay over de mysterieuze verdwijning van een paar leerlingen van Appleyard College, die gaan picknicken bij Hanging Rock op Valentijnsdag. Een verklaring voor de verdwijning wordt niet gegeven, deze wordt pas later (na de film en na het uitkomen van het boek) onthuld, als extra hoofdstuk van het originele boek. Dat extra hoofdstuk is inmiddels niet meer verkrijgbaar, maar er is wel over geschreven. De film is vaag, maar zo is het verhaal bedoeld.