30-06-2006

Ik ga op vakantie en ik neem mee:

Veel te veel. Zoals altijd. En te weinig ook. Want m'n lief en de katten blijven thuis. Maar ik vermaak me wel. En zij ook. En u zie ik snel weer, want als alles goed gaat zal ik ook gaan loggen tijdens mijn vakantie.

Fijn weekend alvast!

Terug naar vroeger:

Het halve dorp is uitgelopen omdat het feest is. We ontmoeten, groeten, en praten bij. De tijd heeft niet stilgestaan. Oude mannen die ik van vroeger ken zijn nog ouder geworden, bevinden zich in een rolstoel of hebben trillende ledematen. Leeftijdsgenoten zijn zwanger, zitten óók in een rolstoel of zijn uitgedijd. Ik waarschijnlijk ook, zeker voor de mensen die ik sinds de lagere school niet meer heb gezien.

Ik schud de hand met de vader van mijn lagere school-vriendje, met wie ik het zo'n drie jaar heb uitgehouden. We schreven elkaar brieven, waarin we elkaar onze handbalverhalen vertelden (we waren allebei keeper) en stopten vaak ook iets lekkers bij de brief. Drop, of zoete hartjes. Het ging op een lullige manier uit, zoals dat lijkt te horen bij een lagere school-verkering. Onze eerste echte zoen kwam jaren later pas, toen we geen verkering meer hadden maar wel zoenspelletjes deden. En soort bonus van toen.

Zijn vader vindt me niets veranderd. Nog steeds dezelfde uitstraling, nog steeds dezelfde spontaniteit. En net als andere oud-bekenden heeft hij over mijn weblog gelezen in de Leeuwarder Courant. Met één verschil: hij zegt ook wel eens iets gelezen te hebben op mijn weblog. Meteen vraag ik me af wát hij dan gelezen heeft en voel me ietwat betrapt. Best raar, aangezien ik zelf alles op internet pleur en dus ook mijn eigen censuur toepas.

De standaardvraag hoe het met mijn liefdesleven zit, kan me op die dag niet vaak genoeg gesteld worden. Als het met het liefdesleven goed zit, is het alleen maar leuk om erover te vertellen.

26-06-2006

Coole tante:

Vroeger had ik er maar een hekel aan. Ooms en tantes die vroegen hoe het met de liefde was. Oh, ben je nog steeds vrijgezel? Ah, je hebt verkering? Hoe heet hij? Of is het een zij?
Hoe ze er bij kwamen dat het misschien een zij was weet ik niet, maar het getuigde wel van ruimdenkendheid. Al was het misschien meer een grapje dan ernst.

Inmiddels ben ik zelf tante. Van jonge neefjes en een nichtje, maar ook van een wat ouder neefje dat deze week de bijzondere leeftijd van 18 bereikt. Ik zie hem niet vaak, maar áls ik hem zie, brandt die ene vraag op mijn lippen. En kan ik mezelf niet inhouden, ook al weet ik dat het voor hem vervelend kan zijn. Dus probeer ik het te vragen op een 'coole' manier. Maar hoe cool is cool als je 32 bent? Dat is in zijn ogen toch hartstikke oud?

Maar de vraag is er uit voor ik er erg in heb. 'En, hoe is het met de liefde?' Tsjonge jonge, wat klinkt dat suf, maar mijn honger wordt gestild, de vraag wordt beantwoord. En dan? Wat moet ik met dat antwoord? Niks eigenlijk, want hem zien doe ik toch niet vaak, laat staan zijn (eventuele) vriendin.

Ik probeer ook in andere opzichten op zijn niveau mee te denken, bijvoorbeeld met zijn opleidingskeus. Heb je Mavo gedaan? Oh, heet dat niet meer zo? VMBO? Oké. En ga je nu naar de Havo/MBO? Of MTS? Wat? Heet het geen MTS meer? Ik raak het spoor bijster, niks is meer hetzelfde als 15 jaar geleden. Ik ben er niet eens meer zeker van of je maar tot je 27e studiefinanciering krijgt. En dan zing ik ook nog ouwelullenjazz, terwijl hij liever een potje staat te rappen.

De kloof is voelbaar, de kloof tussen mij en mijn ooms en tantes eventjes niet. Ik ga ze achterna, word een tante die in de ogen van mijn neef oud is. Ik probeer hem bij te benen. Maar foei, dat kost toch werkelijk waar meer moeite dan ik ooit had kunnen denken. 

21-06-2006

De beste Swamp tot nu toe!

Swamp Thing heeft de finale gehaald van de Stripstrijd in het Parool! Ik blij!! Met dank aan jullie allemaal omdat jullie ook gestemd hebben op Swamp Thing. Maar het is nog niet voorbij! Swamp Thing staat op dit moment met twee andere stripstrijders in de finale. De scores tot nu toe liggen erg dicht bij elkaar. En mijn vraag aan jullie wederom: zouden jullie nog een keertje willen stemmen op Swamp Thing? Mijn dank zou zo groot zijn!

Vandaag stond de beste Swamp Thing tot nu toe in de krant:

Swamp Thing

Die komt op mijn wc te hangen!

19-06-2006

Aukje goes Monroe:

Op een heel onverwacht moment leek ik vandaag verdacht veel op een in het zwart geklede Marilyn Monroe.
Gelukkig was het stil op straat en keken mijn collega's net de andere kant op...

Aukje goes Monroe

16-06-2006

Pagina één!

Pool

Na de juist voorspelde uitslag van Nederland - Ivoorkust sta ik eindelijk op pagina één in plaats van twee! Jeuj!

15-06-2006

Ontroesten:

In de 31 graden met mijn laarzen aan (want slippers staan niet op het podium) naar een sessie die niet doorgaat vanwége die 31 graden. Door naar de Sugarfactory dan maar, waar de Konrad Koselleck Big Band optreedt, met gast Gerrie van der Klei die op haar beurt ook weer gasten heeft uitgenodigd. Een feest der herkenning en ontdekking, check out de zanger Pierre Alexander die volgend jaar te zien zal zijn in Cats (ik ga volgend jaar zeker naar Cats)! Ik ontmoet, schud handen met Gerrie van der Klei en Léah Kline, aan wie ik eindelijk kan vertellen dat haar cd me zo inspireerde. Hoe ik heet? Aukje. "Oh, heb jij een weblog?" Ja, die Aukje dus.

Als we rond een uur of één de tent uit worden gegooid, besluiten we jazzcafé Alto onveilig te maken. Ook een heel goed idee omdat ik daar wederom een oud-leraar van de Djam tegen het lijf loop. Nadat hij zijn laatste set heeft gespeeld voegt hij zich bij ons. Ik ontmoet, schud weer handen en wordt zelfs geknuffeld en gezoend (op de wang, daar zorg ik wel voor) door de pianist die in de zestig is, waarschijnlijk al aardig wat drank op heeft en naar eigen zeggen een haarband van Bob Marley draagt. En dat maakt hem toch een beetje stoer.

Met die hitte smaakt het bier goed en hoef ik niet vroeg naar huis, want de 31 graden laat me toch niet makkelijk in slaap vallen. Dus babbel, lach en drink ik nog even door tot het echt niet meer mag van de bardame. Om half vier wordt het café schoongeveegd. Een laatste knuffel, een laatste kus en toedeloe.

Zangvriendin B. zegt dat ik straalde, dat ik opleefde. Zo voelde het ook. Ik ontdeed mijn leven van zijn roest. En dat had ik even heel erg nodig.

14-06-2006

Gouden bergen:

Jammer dat de mens niet is gemaakt om te zitten en te hangen. Het zou echt zoveel makkelijker zijn. De hele dag achter de computer hangen, niet in beweging hoeven komen en dan natuurlijk geen last hebben van RSI, rugpijn of overgewicht. Balen dat die man daarboven iets anders voor ons in petto had. Hij zal wel met lede ogen toekijken op ons zittend bestaan.

En was je al gevoelig voor rugklachten? Nou, dan doet stress er een schepje bovenop. Voor je het weet zit je met een uitstraling naar bil en been en niet naar behoren werkende knieën. Zou God eigenlijk stress hebben gehad toen hij de wereld schiep? Kon hij nog wel kwiek overeind komen nadat hij urenlang achter zijn bureau had gezeten, nadenkend over wat voor kleur hij de bomen zou geven?

Rugpijn brengt me bij de dokter en de dokter brengt me bij de sportfysiotherapeut. Want sporten gaat ook niet meer. Ik moet het wel blijven doen. Bewegen moet ik! Daarbij wat aanwijzingen over mijn houding zodat mijn ruggegraat weer een S-vorm krijgt. Die van mij was toch echt te vlak. En vorige keer een jaar in behandeling geweest zonder daarna pijnvrij te zijn? Hoe absurd. Volgende week stellen we een behandelplan op, naar alle waarschijnlijk duurt het volgens hem 6 tot 8 weken. Voor iemand die een jaar lang in de lappenmand heeft gezeten klinkt 8 weken als muziek in de oren. "Gouden bergen kan ik je niet beloven, maar ik ga mijn best doen." Dus kwam ik ondanks de pijn vrolijk lachend bij de sportfysiotherapeut vandaan. En gaan we volgende week weer vrolijk verder.

12-06-2006

Dat is ook hoe ik ben:

Hier is het goed toeven. Een leeg strand. Een kabbelende zee. Ik spreid het kleed voor me uit en zijg neer. In mijn tas graai ik naar een appel. Lichtgroen, dus zuur. En lekker.

Nergens een ziel te bekennen. De ruimte om me heen is helemaal voor mezelf. Een onbewoond eiland noemen sommigen dat. Een plaats om vrij te zijn noem ik het. Een plek om even naar toe te vluchten als het teveel wordt. Als al die mensen meer met me doen dan ik wil. Als ik ze meer met me laat doen dan ik wil.

Ik knijp mijn ogen dicht tegen de zon. Ik ben mijn zonnebril vergeten. In alle haast laten liggen op de eettafel. Ik neig om mijn mobiel te pakken, die ik heb uitgezet om onbereikbaar te zijn. Nee. Laat maar even. Laat de wereld maar even de wereld zijn. En laat mij maar even mij zijn. Even weg van alles, even weg van de kopzorgen die nergens voor nodig zijn. Zou ik die onnodigheid op deze plek kunnen inzien?

Ik tuur naar de horizon. Mijn leven lijkt soms vastgeroest te zijn. Net als de horizon die altijd horizontaal is. Maar de horizon verplaatst zich. Soms zichtbaar, soms onzichtbaar. Ook al blijft zijn vorm constant. Een steek van verlangen snijdt door mijn maag. Het lijkt wel of ik ze mis, de mensen om me heen. Nu al?

Ik schud het kleed uit, de zandkorrels vliegen weg om zich in alle haast bij de rest te voegen. Ik kus mijn vrijheid, draai me om en loop weg. Weg naar mijn leven dat door de ogen van de vrijheid weer leeft en straalt. Het is waar ik thuishoor, het is waar ik mezelf kan zijn. Dat de vastomlijnde dingen me af en toe benauwen geeft niet. Dat is oké. Dat is ook hoe ik ben.

11-06-2006

Pampus:

Omdat ik deze zomer met een aantal mede-loggers een bezoek ga brengen aan het Muiderslot en het eiland Pampus, surfde ik vandaag naar de website van Pampus. Daar zag ik staan dat je ook een stukje Pampus kunt adopteren. Adopteren is tegenwoordig helemaal hip, en de prijzen vielen me erg mee, dus mag ik me vanaf vandaag een jaar lang 'eigenaar' noemen van een stukje Pampus voor het luttele bedrag van 7,50 euro:

Pampus

Als u een perceel of een stukje fort wilt adopteren, er is nog genoeg beschikbaar!

10-06-2006

Een tweede huis:

We wilden het al heel lang. Toen we net begonnen hadden we het ook. Een tweede huis. In Betondorp. Een ruimte in een oude school, met een koelkast, een koffiezetapparaat, een drumstel en andere apparatuur. In de winter was het er koud, de kleine gaskachel stond dan hoog.

Na een jaar moesten we de oefenruimte vaarwel zeggen, omdat de oude school werd opgeknapt. Ik heb geen idee wat ze van onze oefenruimte hebben gemaakt. Een appartement? Wij waren in ieder geval aangewezen op verhuurders van oefenruimtes. Dat was eigenlijk ook wel leuk, oefenen op een plek waar veel muzikanten komen.

Maar sinds afgelopen week hebben we eindelijk weer een tweede huis. Op een plek waar veel muzikanten samendrommen. Nu kunnen we weer naar hartelust oefenen wanneer we willen, en hoeven we ons niet meer te houden aan de vooropgezette tijden.

De oefenruimte delen we met een andere band, dat wel. Anders werd het wel erg duur. Daarbij is de oefenruimte helemaal leeg. Daarom hebben we afgelopen week elkaars handen geschud, en afgesproken wie op welke dagen kan gaan oefenen en wiens apparatuur we in de ruimte gaan zetten. Het is eigenlijk een beetje hetzelfde als free-lancen. Je moet een hoop zelf doen (zelfs de ruimte stofzuigen), maar je krijgt er een stuk vrijheid voor terug.

De motivatie stijgt en stijgt, met het huren van een eigen ruimte gaan we er een stuk serieuzer en gemotiveerder mee om. Dat wordt straks veel oefenen, op de tijden wanneer wij dat willen. Nu eerst nog even het contract tekenen.

05-06-2006

Junipest:

Juni doet echt heul erg zijn best om mij te pesten. Hij heeft het voor elkaar gekregen om alle leuke dingen tegelijkertijd plaats te laten vinden. Mij in twijfel achterlatend, afwegend wat te doen en wat te laten.

Zo werd ik vorige week meegevraagd voor een optreden van een zangvriendin in Wijk aan Zee. Balen dat ik nou net moest werken die dag! Gister dan. Een stripbeurs in Haarlem (vast met veel Suske & Wiske's) én een eenmalige masterclass van Lils Mackintosh waar (andere) zangvriendinnen aan meededen. Dilemma!

Het werd uiteindelijk een dag strippen in Haarlem. Met mooi weer en inderdaad, veel Suske's & Wiske's. Eerst op het terras zitten met een daar wonende vriendin. Lang niet gezien, fijn bijgekletst. Goede keus gemaakt? Ja! De rest van de middag bevestigde dat. Beetje struinen, beetje kletsen, beetje eten, beetje drinken, beetje kopen: Suske & Wiske's & een prachtig schilderijtje van D!o:

D!o

Dát maakte het missen van de masterclass van Lils Mackintosh écht helemaal goed (wat vindt u overigens van het schilderij?).

Wat doet juni verder nog? Een WK-voetbalwedstrijd tegelijk laten beginnen met leuke optredens in het Vondelpark Openluchttheater (keuze nog niet gemaakt). Een filmavond met vrienden laten vallen op een avond dat ik repeteer met mijn combo (repeteren met mijn combo wordt het). Werk inplannen op dagen dat ik in Friesland wil zijn (goddank is het gelukt vrij te nemen, maar was het een week eerder of later geweest dan wás ik vrij geweest).

Maar gelukkig is het, als bovenstaande voorbij is, al bijna weer juli. En dan ziet het er gelukkig allemaal een stuk gunstiger uit voor Auk.

03-06-2006

Vrienden maak je in het zwembad:

"Je hebt een hele mooie rugslag." Ik opende ietwat verbaasd mijn ogen en keek naar de man die een paar douchekoppen verder stond. "Heel strak, je houdt je armen recht en op het laatste moment draai je je hand om water te scheppen toch?" Mijn verbazing vloeide over in verlegenheid. 

"Jij gebruikt je twee armen tegelijkertijd toch, in plaats van om en om?" Ik had hem wel zien zwemmen. Hij knikte. We bespraken nog even de details van hoe een goede rugslag moet zijn en wat je doet met je benen. "Ik wil het graag leren," zei hij. Prima, ik wilde het hem wel leren. We vertelden elkaar op welke dag we het vaakst in het zwembad te vinden waren en 'spraken' soort van af. De volgende keer als we elkaar zouden zien, zou ik hem de rugslag leren.

Vrienden maak je in het zwembad.

Van de badmeester mocht ze geen schoolslag zwemmen in de borstcrawlbaan, ook al was ze nog zo snel. Ze schakelde gehoorzaam over op borstcrawl, maar leek hierdoor minder snel te gaan. Ze kreeg tips. Hoe ze haar voeten moest bewegen, en hoe ver ze haar armen naar achteren moest doen. Ze ging misschien iets sneller, maar moest nog veel ervaring opdoen.

Na het zwemmen pakte ik mijn muntje voor het Turks stoombad. Eén cabine was bezet. Door haar. De andere cabine was leeg, maar nog maar net verlaten zodat ik er nog geen muntje in kon gooien. Plots hoorde ik geklop op de cabinedeur. In de stoom zag ik haar gebaren. Of ik bij haar in de cabine wilde zitten. Ach, waarom ook niet!

Zit je dan. Met een onbekende in een Turks stoombad. Social talk. Small talk. Over vakanties, werk, studie en mannen. Samen babbelden een eind weg. En voor de gezelligheid deden we er nog een Turks stoombad achteraan, dit keer met mijn muntje.

Nadat we ons hadden omgekleed stelden we ons aan elkaar voor. Ik wist dat de vraag ging komen. Ik had er zelfs al over nagedacht. "Heb je zin om een keer iets af te spreken?" Ik wist niet wat ik wilde antwoorden, en was ietwat verbaasd dat ik zo enthousiast 'ja' zei. Misschien voelde het gewoon te goed, zo goed dat het niet goed voelde om haar niet meer te zien. Op goed geluk dan maar. Eng geluk. Want zo happig ben ik niet om af te spreken met mensen waar ik totaal geen band mee heb, behalve een zwemband dan.

Of ik ook net als iedereen een druk leven had? Zekers! Altijd een goed excuus om een afspraak af te zeggen mocht ik het niet meer zien zitten. Voor nu speelde ik op safe, en stelde een zwemafspraak voor. En misschien daarna lunchen? Ik merk wel waar het op uit gaat draaien.

Vrienden maak je in het zwembad.

01-06-2006

Daar waren ze al:

De postbode bracht een pakketje en ik had geen idee waarom. Maar dat werd maar al te duidelijk toen ik de doos opende:

Venco Drop

Eindelijk was de Venco drop gearriveerd! Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. Best handig als de roker in huis net is gestopt...

2003

2004

2005

2006

2007

2008