30-03-2007

Vrijdag:

Toen ik vanochtend wakker werd besloot ik de afwas te doen. Hoewel ik dinsdag nog had afgewassen, was het een zooitje. En dat is klein uitgedrukt. Ik wilde alleen de grote dingen doen, zoals de wokpannen en gewone pannen, maar uiteindelijk ging ik voor de hele afwas. De vrijdag begint dus met een opgeruimd gevoel.

Ik wacht met smart op de no-claim die al is gestort bij mijn lief, maar nog niet bij mij.

Als de no-claim er is, krijg ik het nog moeilijk aangezien ik er net achter kwam dat H&M een online shop heeft én Marlies Dekkers een nieuwe collectie. Nu hoor ik u denken, online shoppen voor een winkel die bij wijze van spreken om de hoek zit (H&M dus)? Ja. Ooit wel eens geprobeerd je maat te vinden tussen het overweldigende aanbod van maat 34, 36 en 38? Bovendien vermijd je op deze manier de ellenlange rij voor de pashokjes.

Ik mailde het Psychologie Magazine, omdat ik na mijn proefabonnement gebruik wilde maken van de jubileumactie: 25% korting op een jaarabonnement. Dat mocht eigenlijk niet, maar ik trof een aardige mevrouw in een goed humeur die met alle liefde een uitzondering wilde maken. Hoera.

Toen ik de Psychologie Magazine voor deze maand las, vond ik een rare tegenstrijdigheid in het blad. Er was een artikel over lummelen, en waarom dat zo goed voor je is. Even de boel de boel laten, en geen lijstje afwerken (kattenbak verschonen, afwassen, je moeder bellen, dat soort dingen). Even verderop zegt een psychologe dat je NIET moet lummelen thuis, maar echt iets moet doen. Hm! Ik ben overigens van beide markten thuis.

Ik had een lens besteld voor mijn camera die ik vorige week vrijdag ontving. Pas 's avonds maakte ik het geld over. Ik verbaasde me over het vertrouwen van de andere partij. Het bestaat nog!

29-03-2007

Structuur (9):

High Low

28-03-2007

Plat dak:

Op een plat dak liggen twee meisjes. Zonder jas. Elkaar geheimen toefluisterend. Of minder spannende zaken.
Om op het platte dak te komen moet je kunnen klimmen. Voorheen renden alleen jongetjes over het dak wanneer hun voetbal er was beland. Maar voor de meisjes is het dé perfect ontmoetingsplek. Je zou denken dat ze er uren willen liggen, mijmerend over alles wat hen bezighoudt, de zon schijnend op hun gelaat.

Maar nee. Want, het zijn meisjes.

Binnen een half uur hebben ze alle takken en bruine bladeren naar de kant geveegd. Daarna legt het ene meisje hun jassen weer op het schone dak.

Ligt vast een stuk lekkerder.

27-03-2007

Structuur (8):

Knijpers

25-03-2007

Soepgroentje:

De meisjes die de soep inschenken zijn per definitie mooi. Eentje kijkt me aan met ogen à la Audrey Hepburn. Ik zou ze willen vastleggen in jpeg-formaat, maar zo brutaal ben ik niet.

Vandaag is er een nieuw meisje. Ook slank, jong en met een goed stel hersens, dat zie je zo. Ze wordt wegwijs gemaakt in de kleine ruimte. Mag de bedragen aanslaan op de kassa, maar nog niets inschenken. Wellicht dat ze nog niet weet welk etiket bij welke soep hoort.

De kok maakt een salade. Hij wijdt haar in in zijn geheimen. Ik vraag me af waarom, een meisje dat de soep inschenkt hoeft toch geen salade te maken? Ze wijst de kok op een vergeten ingrediënt. "En die sprietjes nog?" Die sprietjes heten alfalfa, net zoals het jongetje uit de tv-serie 'De Boefjes'. De kok pakt wat sprietjes en sluit de verpakking. Het meisje neemt de salade mee naar de kassa, slaat het bedrag aan en denkt even na over het wisselgeld. Ze zegt gedag tegen de klant en begint vol goede moed aan haar volgende.

Ik kijk naar haar. Vergelijk. Kan niets ontdekken aan haar uiterlijk dat haar zo speciaal maakt, zoals de anderen dat wel hebben. Maar als groentje maakt ze een sterke indruk. Blijft rustig, volgt aanwijzingen op. En blijft vooral zichzelf. Al ze al nerveus is, laat ze het niet blijken.

Ze geeft me mijn aardappelsoep met roquefort mee. Ik tel het wisselgeld dat ze me geeft niet na.

22-03-2007

Structuur (7):

Scharnier

20-03-2007

Robin McKelle:

Al vaker heb ik geschreven hoe geweldig het is om nieuw talent te ontdekken. En ook hoe raak het laatst was toen ik via de site van het Bimhuis het nieuwe Amerikaanse jazzfenomeen Robin McKelle ontdekte. Ik bestelde de cd via Amazon.com (stukken goedkoper dan in de winkel). Afgelopen zondag nam ik de cd mee naar het Bimhuis, waar ze optrad. Wan wie weet zouden er Maria Mena-achtige praktijken ontstaan.

Het concert was geweldig, al was haar verschijning even wennen en haar repertoirekeuze niet altijd de mijne. Maar haar timing was goed voor veel en vaak kippenvel. Ik schudde mijn hoofd wel honderd keer. Dat iemand zó goed kon timen, ongelooflijk.

Na het concert schudde ze wat fans een handje, dus natuurlijk ging ik in de rij staan met mijn al eerder gekochte cd. Ik geloof dat ik zelfs voordrong, enthousiast als ik was, al bleef het ellebogenwerk gelukkig achterwege. Toen ik aan de beurt was complimenteerde ik haar, maar zij mij ook! Tijdens het nummer 'Make Someone Happy' keek ze me aan in het publiek. En tja, als iemand op het podium mij aankijkt en mij blij maakt met zijn of haar kunsten, dan lach ik diegene bemoedigend toe. Dus ook Robin. Tot twee keer toe. "You made my day," zei ze, want een glimlach toveren op iemand's gezicht was juist het doel van dat liedje.

We babbelden nog wat, over dat ik zong en haar als voorbeeld zag, over dat ik me afvroeg of ze wel doorging met jazz aangezien ze twee covers én een eigen popnummer zong. Ze verzekerde me van wel, gelukkig. Toen ik afscheid wilde nemen vroeg ze mijn naam, die ze nog correct uitsprak ook, en schudde me de hand. Met een gesigneerde cd zweefde ik terug naar mijn tafeltje. Eenmaal thuis zette ik mijn enthousiasme om in woorden. De recensie is hier te lezen, met prachtige foto's van Hans Speekenbrink.

19-03-2007

Sneeuw!:

In het staartje van de winter heeft de hemel toch nog besloten romantisch te doen en het te laten sneeuwen. Liep ik een paar dagen geleden nog vanwege de hoge temperaturen door de schijnende zon in shirtjes zonder lange mouwen rond, nu bibber ik bij het zien van de sneeuw terwijl ik mijn armen heb bedekt met lange mouwen. Echt leuke sneeuw is het ook niet, want nat. Maar niet zeuren, sneeuw is sneeuw!

Verder was het een drukte van belang de afgelopen dagen. Eerst met mijn verjaardag, daarna met Bloeddorst en toen ik eenmaal was opgekrabbeld van al dat georganiseer en gefeest, was er een geweldig concert in het Bimhuis. Daarover later meer.

Ik ga nu eerst door de sneeuw een traktatie scoren voor mijn collega's.

Sneeuw

15-03-2007

KoeZoen:

KoeKus

14-03-2007

33:

Mijn mooiste verjaardagsherinnering is van toen ik een jaar of twaalf werd. Ik was samen met mijn moeder op een feest. Ik heb alleen geen idee van wie. Een tante? Een kaatssponsor? In ieder geval was het 13 maart. De avond voor onze verjaardag. Klokslag 12 uur werden we op de stoel gezet, en alle aanwezigen zongen ons toe. "Lang zullen ze leven, lang zullen ze leven, lang zullen ze leven in de gloria." Ik kan de warmte van dat moment nog steeds voelen. En de bijzonderheid om dat moment samen met mijn moeder te delen.

Aukje 1 jaar

32 jaar geleden

13-03-2007

Verlanglijstje:

Liever doe ik niet aan verlanglijstjes. Het is toch helemaal niet leuk om te weten wat je krijgt? Maar eerlijk is eerlijk, nog minder leuk zijn cadeau's waar je niet op zit te wachten. Dus dan toch maar een verlanglijstje, want niemand die mij zo goed kent als ik. Zo heb ik aan mijn collega's al laten weten wat ik graag wilde hebben. En aangezien ik deze maand 0,0 centjes te makken heb, komen de cadeau's me heel goed uit. Kan ik mezelf toch nog verwennen. En reken maar dat ik daar reuze blij mee ben. Ook mijn lief heb ik laten weten wat ik graag zou willen hebben. Maar of hij dat ook heeft gekocht, geen idee. Stiekem hoop ik van wel, stiekem ook van niet. Op mijn verjaardag wil ik namelijk verrast worden! Maar ik heb er vertrouwen in, mijn lief kan dat als de beste. Dat hij überhaupt aan mijn verjaardag denkt en een cadeau geeft kan mij al tot tranens toe ontroeren. Tja, als je in een duister verleden een keer bent 'vergeten' dan komen de tranen al snel als iemand wél moeite voor je doet.

Nog één nachtje slapen.

12-03-2007

Structuur (6):

Blaadje

11-03-2007

Highscore:

Ik kan het niemand aanraden, want het duurt best lang voor je deze score hebt bereikt. Maar als je ziek bent, zoals ik de afgelopen dagen was, dan kan dit dus. Of je moet het spelletje downloaden en constant op pauze zetten. Daar kan ik me ook nog iets bij voorstellen. Ik speelde het gewoon online en was compleet geobsedeerd. Vooral omdat ik geen zin had in andere dingen vanwege m'n ziekte. En ik zat maar 50.000 punten van de top 100 vandaan! Dat was toch wel even balen. Nog een keer proberen? Nou nee, één keer zo lang gamen is wel genoeg. Anyway, ik raad het dus niemand aan. Maar natuurlijk ben ik wel nieuwsgierig naar de topscores van jullie, mochten jullie spelletje ook hebben gespeeld!

High Score

09-03-2007

Filmpjus (8):

1. The Notebook (2004)
Dat je van het oeroude gegeven liefde nog steeds prachtige films kunt maken, bewijst 'The Notebook'. Het vertelt het liefdesverhaal van Allie en Noah, die tijdens de zomervakantie stapelverliefd op elkaar worden en onafscheidelijk zijn. Maar de omgeving gooit roet in het eten en veroorzaakt een 'break-up'. Maar vergeten kunnen ze elkaar niet. Wees gewaarschuwd: dit is een echte tearjerker.

The Notebook

2. Children of Men (2006)
Hoge verwachtingen had ik niet van deze film, maar dat bleek geheel anders uit te pakken. De film laat zien hoe de wererld eruit ziet in 2027. Alle vrouwen zijn al 18 jaar lang onvruchtbaar en er heerst chaos. Als er dan toch een vluchtelinge zwanger is geraakt, neemt Theo (Clive Owen) de taak op zich om haar naar een veilig heenkomen te brengen. Dat valt niet mee in een wereld van verraad. Een film om stil van te worden.

Children of Men

3. The Sisterhood of the Traveling Pants (2005)
Wie de serie 'Gilmore Girls' volgt, vindt dit vast ook leuk. In de hoofdrol vier vriendinnen, waaronder Alexis Bledel, die ieder de zomervakantie elders doorbrengen. Als ze tijdens het winkelen allemaal dezelfde jeans passen, zijn ze ervan overtuigd dat de jeans magische dingen doet met de drager. Ze besluiten daarom de jeans ieder een week lang te dragen en dan door te sturen naar de volgende, de hele zomervakantie lang. De film is meisjesachtig, maar ook hartveroverend.

4. The Motor Cycle Diaries (2004)
Deze film wilde ik al geruime tijd zien, om met eigen ogen te zien hoe het Che Guevara verging op een motortrip door Latijns-Amerika met zijn beste vriend. De film is grappig, ontroerend, indrukwekkend en laat prachtige beelden zien van het landschap. Een aanrader.

5. Star Trek: Insurrection (1998)
Jawel, wederom een Star Trek film. En nee, dit keer niet op één, terwijl het toch een prachtige Trekkiefilm is. Maar bovenstaande films vond ik specialer. In deze film probeert Captain Picard de levens te redden van een unieke planeet, die gewild is vanwege het verjongingseffect van de straling.

6. Me and you and everyone we know (2005)
Een film die ik inmiddels in mijn hart heb gesloten, maar op het moment van kijken wist ik niet goed wat ik er mee aan moest. De verhaallijnen zijn absurd, net als de personages. Maar toch heeft de film iets moois en lieflijks, iets dat ik na het kijken van de film pas voelde.

7. The Unsaid (2001)
Een psychiater is gestopt met zijn werk nadat hij zijn zoon niet kon helpen, en geeft alleen nog lezingen. Een oude kennis overtuigt hem er van om een jongen in behandeling te nemen, waar zij niet verder mee komt. Hij stemt toe, maar haalt daarmee zijn eigen nare herinneringen tevoorschijn, die hij projecteert op de jongen die bij hem in behandeling is. Een aardige film die sterker verteld had kunnen worden.

8. Thirteen (2003)
Tienermeisje Tracy verandert van een net meisje in een rebels kind als ze bij de groep van de populaire Evie wil horen. Dat lukt, en ze maakt kennis met de wereld van sex, drugs en criminaliteit. De tienermeiden zijn onhandelbaar en alleen een rigoreuze oplossing kan daar een eind aan maken. Een film om depressief van te worden.

9. Stigmata (1999)
Een jonge vrouw ondergaat 'stigmata', de wonden van Jezus. Een priester van het Vaticaan zorgt voor haar. Aardige film hoor, maar van dit soort films moet je houden. Mijn ding is het niet.

10. My Summer of Love (2004)
Twee tienermeiden worden verliefd op elkaar tijdens de zomervakantie. Ze hebben allebei hun eigen moeilijkheden thuis en vinden steun bij elkaar. Maar het verhaal is dun, de film daardoor zwak.

11. The Queen (2006)
Helen Mirren in een voortreffelijke rol als Queen Elizabeth II. Wat ik niet wist, is dat het verhaal alleen maar gaat om de moeilijkheden rondom de dood van Diana. Houdt de Queen vast aan haar eigen visie, of luistert ze naar het volk? Is ze een mens van vlees en bloed of zit ze vast in een keurslijf? Tegen alle verwachtingen in een saaie film.

12. Twin Peaks: Fire Walk With Me (1992)
Iedereen had het vroeger over Twin Peaks. Ik heb het nooit kunnen zien omdat wij alleen maar Ned. 1, 2 en 3 konden ontvangen. Daarom een vuurdoop. Die vuurdoop viel niet mee. Hoewel ik van de films van David Lynch houd, ging dit me te ver. Ik vond het over the top en nietszeggend. Dat ik het eind van de film heb gehaald is voor mij een hele knappe prestatie.

08-03-2007

Vertraging:

Het zijn niet alleen de treinen bij de NS die vertraging oplopen (check de reisdatum):

NS

07-03-2007

Structuur (5):

Hand

06-03-2007

Bubbels:

Als het rustig is op mijn werk, willen sommigen nog wel eens Bubbels spelen. Dat spelletje is verslavend, kwam ik achter toen ik het thuis speelde (ja, ik speel het echt waar alleen maar thuis). De laatste maanden had ik het spelletje niet meer gespeeld, maar vorige week ben ik op internet toch weer gaan zoeken naar een versie. Ik kwam onderstaande versie tegen, met blaffende honden, spinnende katten, knorrende varkens, kwakende kikkers en oehoeënde uilen:

Bubbles

En oeh, wat was dat leuk! Ik lijk wel twaalf dat ik dit leuk vind! Vooral de geluidjes zijn zó schattig. De beestjesversie van bubbels dus. Voor als het kind in u graag wil spelen, hier is het spel te vinden.

05-03-2007

Structuur (4):

Schroef

03-03-2007

BedrijfsHorror:

Vorig jaar was ik nog zo trots op het behalen van mijn BHV (BedrijfsHulpVerlening)-diploma. Hoewel ik lichamelijk gezien best moeite had met de onderdelen bloedingen, botbreuken, bewustzijn, brandwonden, verstikking en shock, had ik de test glansrijk doorstaan. Natuurlijk maakte ik me zorgen hoe het zou gaan als ik daadwerkelijk zou moeten optreden als bedrijfshulpverlener. Zou ik niet flauwvallen bij het eerste het beste beetje bloed? Zou ik een reanimatie wel volhouden?

Gister volgde ik de herhalingscursus, iets dat altijd binnen een jaar na de vorige cursus moet plaatsvinden. Wederom werd ik geïnformeerd over hulpverleningstechnieken. Maar bij het hoofdstuk bloedingen ging het niet helemaal goed. Ik had een iets te enthousiaste instructeur die iets te enthousiast met bloederige verhalen op de proppen kwam. Hij begon met een gedetailleerd verhaal over hoe iemand gewond kan raken. Bijvoorbeeld een tapijtlegger, die uitschiet met zijn stanleymesje dat hup, zo in zijn onderarm belandt. Maar het was nog niets vergeleken met zijn waargebeurde verhalen. Over een acteur, die een slachtoffer speelde, wiens arm tot op het bot werd afgeknepen door de bevestiging van een band door een nietsvermoedende en slechte hulpverlener ("zo, dat bloedt niet meer!"). En als klap op vuurpijl een hand die werd afgerukt door een bedrijfsongeval (draag nooit een schakelarmband!). De instructeur was erbij geweest en vertelde in geuren en kleuren hoe iedereen op zoek ging naar de hand en deze in een emmer met ijs aan de doktoren meegaf. Een medecursist deed er een schepje bovenop door te vertellen dat vingers ook heel makkelijk afgerukt kunnen worden door het dragen van ringen. En natuurlijk had diegene dat meegemaakt, maar de details liet ze, gelukkig, achterwege.

Ik voelde me wit wegtrekken, zweten. Hield mijn hoofd wat lager zodat het bloed daar naar toe kon stromen. Probeerde goed te blijven ademen. Nog 10 minuten op de klok. Zou ik het volhouden?

Ik gaf aan dat ik mijn buik vol had van zijn verhalen. Ik voorkwam daarmee een verhaal over een afgestorven lichaamsdeel dat geamputeerd moest worden. Pfieuw. Bij het onderdeel brandwonden haalde ik even opgelucht adem, maar daar kwam al gauw verandering in toen een medecursist vertelde dat ze vorig jaar een pan met frituurvet in haar gezicht had gekregen. En op zo'n bijzonder verhaal wordt natuurlijk ingegaan.

Het was voor mij de druppel. Vijf minuten voor het einde van het eerste deel van de cursus spoedde ik mij naar de wc. Er gebeurde niets. Ik kotste niet, viel niet flauw. Maar ik móest weg uit die benauwde ruimte. Vijf minuten later kwamen de cursisten naar beneden. We namen wat te eten, maar beter voelen deed ik me niet. Bovendien kreeg ik geen hap meer door mijn keel. Toen nam ik een besluit. De maat was vol. Ik ging naar huis.

Het tweede deel van de cursus had ik heus wel kunnen doorstaan. Het ging over brandpreventie, en dat is een nuttig en interessant onderdeel zonder bloederige verhalen. Maar ik wist dat als ik nog één zo'n ongelukverhaal zou horen, ik weer zou moeten vechten tegen mijn lichaam dat van zijn stokje wilde gaan.

De weg naar huis viel niet mee. Ik was misselijk en bleef een ik-ga-van-mijn-stokje-gevoel houden. Maar ik hield me staande. Terwijl mijn medecursisten in Haarlem een brandje blusten, zat ik thuis op de bank bij te komen. Schuldgevoel had ik niet. Nee, ik was juist trots op mezelf. Trots dat ik de beslissing had durven nemen om weg te gaan en toe te geven dat BHV niet mijn pakkie an is. Jammer maar helaas. BedrijfsHulpVerlening? BedrijfsHorror, dát is het!

02-03-2007

Structuur (3):

CV stang

01-03-2007

Structuur (uitleg):

Toen ik audiovisuele vormgeving studeerde, was ik in het tweede jaar druk aan het fotograferen. Ik maakte zelfportretten in het kader van een schoolopdracht, en fotografeerde daarnaast alles wat los en vast zat in en rondom de boerderij. Ik merkte dat ik vooral structuren van oude, kapotte en verroeste dingen mooi vond om op de gevoelige plaat vast te leggen.

Toen mijn analoge spiegelreflexcamera kapot ging heb ik lange tijd geen camera gehad, ook omdat ik me tijdens mijn opleiding toelegde op video. Een aantal jaar geleden kocht ik een digitale camera, en klikte weer fijn in het rond.
Om toch iets meer met fotografie en mijn liefde voor structuren te doen, heb ik besloten hier foto's te posten die ik heb geschoten met het thema 'structuur'. Dit idee is ontstaan naar aanleiding van de dagelijkse tekeningen van Pinksoup, een gegeven dat me erg aanspreekt.

Omdat ik structuren heel bijzonder vind als ze van dichtbij gefotografeerd worden, ook vanwege het vervreemdende effect, zult u vooral close-ups aantreffen. In een vast formaat, om het overzichtelijk te maken. En niet getreurd, ik ben de pen niet uit het oog verloren. De foto's worden gewoon afgewisseld met stukjes. Of visa versa.

Ik zal u niet informeren over de technische aspecten van de foto's. Ik probeer verschillende instellingen en hoeken, en kijk later welke daarvan het beste heeft gewerkt. Ook Photoshop zal er aan te pas komen, maar soms ook niet. En waarom de tekst 'www.aukje.net' op de foto's? Ik moet eerlijk toegeven dat ik het ontzettend lelijk vind en afbreuk vind doen aan de foto's. Maar helaas is het noodzakelijk omdat sommige mensen te pas en te onpas mijn foto's op andere sites plaatsen zonder bronvermelding. Dat wil ik bij deze foto's voorkomen. Vandaar.

Dus, vanaf nu veelal foto's op Aukje.net, afgewisseld met stukjes!

2003

2004

2005

2006

2007

2008